Arkamı dönüp yürüdüm. Aydınlık geceydi hatırladığım. Dünya yeni bir oluşun eşiğindeydi sanki. Öyle hissediyordum, içim kıpır kıpırdı. Bir yanardağ kaynıyor ya da kabuk kırılıyordu. Coşkulu, güçlü bu çağrıyı ilk kez duyuyordum. Kararımı vermeliydim. Ne olacaksa olmalıydı. “Biri suya atladı, yardım edin!” diyen ses ayaklarıma dolandı. Durdum. Artık bu oyunlara son vermek gerekiyordu. Yardımcı karakter olarak yaşamaya devam mı edecektim yoksa hayatımın kahramanı olmayı mı seçecektim? Geriye bakma d ...