Her insan acısını yalnız yaşar. Tercihler insanın kaderidir; eş, sevgili, arkadaş, meslek, okul... Yanlış tercihler insanın hayata dair umutlarını yok ederek yavaş yavaş onu ölümün sessizliğine sürükler. Ve nice acılar yüklenir yüreği. Anlayan olmaz, dinleyen olmaz, el uzatan olmaz ve yalnızlığın girdabın- da sürüklenir sessiz ölüme. Sessiz bir çığlıktır yüreğinden yükselen, ama sağırdır herkes acısına, duymazlar bile... İnsanlar acılarını yalnız başlarına yaşardı nasıl ki yalnız başlarına ölüyo ...