güzel çocuklardık biz
göz inceliğindeydi gülüşümüz
ne kadar sakınsak ta
gece ağırlığındaydı vuruşumuz
çocuk şarkısıydık özlem kokulu dizelerde
kırılgan biraz da naif
ve zor gülüp kolay ağlayan
mevsimidir artık göçmen kuşların
sonbaharın tenha belirsizliğinde
hüzüne ayarlıydı saatlerimiz
şehrin kuytularındaki çay ocaklarında
gözyaşı olmuş telgraf tellerinin üzeri
anlardım
yine ağlıyorsun uzaklarda bir yerde
...