Hayat akıp gidiyor, hızına yetişemiyoruz... Haz ve hız tutkusu insanın sevdiklerine zaman ayırmasına, stressiz, sakin ve telaşsız bir hayat sürmesine imkân bırakmıyor. Sürekli koşuşturma halinde nefes nefese yaşıyoruz. Hayati önem taşımayan şeylere yoğunlaştığımız için birçok şeyi kaçırıyor, geçtiğimiz yerlerdeki insanları, tabiatı, sevinç ve dramları görmüyoruz. Böylesine bir koşturmaca kişiye kendini ve nihai sonu unutturuyor. İnanç ve değerlerimizin gereklerine göre değil de sanki nehirde akı ...