Mezarlığa doğru attığım her bir adımda bacaklarım daha da titriyordu. Ayaklarım hâlâ çıplaktı, ama bu durum umurumda bile değildi. Birkaç dakika sonra mezarlığın içine girmiş bata çıka yoğun bir toprak katmanının üzerinde yürüyordum. O sırada, mezarlığın demir kapısı iki koldan usul usul açılıp kapanmaya başladı. Hareket ettikçe acı çekercesine gıcırdıyordu. Sonra aniden büyük bir gürültüyle kapandı. Korkudan beynim zonkluyordu. Ama kendimi toplamalı ve yapmam gerekeni yapmalıydım. O esnada ayak ...