İmâm-ı Rabbânî, İslâm dünyâsının, özellikle Hindistan’ın 19 ve 20 yüzyıllardaki özgürlük, ilim ve ihyâ hareketlerine ilhâm kaynağı olmuş, ayrıca toplumun din ve tasavvuf anlayışını yenileyen (müceddid) bir rehber olarak telakkî edilmiştir. Tasavvufî eğitim ve varlık düşüncesi konularında ortaya koyduğu yeni fikirler ve getirdiği orijinal terimler ise, tasavvuf kültürüne önemli bir katkı sağlamıştır.