“İbadetin özü” olarak ifade edilen dua, kulluğun en samimi, sembol halidir. Hz. Peygamber (sas) hayatının hemen her anında duayı dilinden düşürmedi. Sabah uyandığı ilk andan itibaren gece yatağına girinceye dek gün boyu farklı vesilelerle Rabb’ine hamd ve istiğfar ederdi. Hemen her vesileyi dualarla süsledi.
Dua, onun nazarında Rabb’iyle iletişimde zirve noktası, en güçlü bağ, farkındalığı tazeleme, şifa, rahmet, bereket kapısıydı.
Yemek öncesi ve sonrasında, evine, mescide, meclise gi ...