“Gülmenin tarihini yazmak” gerçekten de ilginç olurdu. Çünkü gülme, tarihçinin kaydetmeye değer görmediği, diğer insanların da “gülüp geçtiği” önemsiz bir detaydır. Oysa gülme, Eski Mısır’da Tanrıların evreni yaratma biçimi, Eski Yunan’da yüksek felsefenin insanı tanımlama aracı, Orta Çağ’da Rönesans’ı doğuran çekirdek, modern toplumda ise bireysel özgürlüğün yüzdeki ifadesidir. Monoteist (semavi) dinler ise gülmenin tarihinde adeta bir makas değişikliğidir. Monoteist dinlerin tarihi aslında gül ...