Aklımda acıların olgunlaştırdığı bir düşünce, kalbimde insanların vahşiliğinin
verdiği kırılganlık, düşlerimde ay tozu, yoldaydım. Heybemde defterim, cebimde Arzu'nun mendili aklımdan hiç
çıkmıyordu. Oyalı mendili sıktım. Kızdım kendime bazen. Arzu öldükten sonra neden hemen çıkmamıştım bu
yolculuğa? Kendi soruma cevabımı veriyordum. Hayatla ve dünyayla hesaplamaya oturmuştum. Tam olgunluk
Vuslat'ın anlamını daha da yüceltecekti. Onu beklemiştim. İnsanlarla, doğayla, acılarla ...