Şehrin en işlek caddesinde, bir başıma yaşadığım çatı katındaki evimde olsak... Sabahlara kadar bıkmadan
usanmadan yaşadığımız günleri, biz olmayınca yüzünün hiç gülmediğine inandığım çay bahçelerini, gri renkli
otobüs duraklarını, tenha sokakları, o yangın zamanları, ders notlarını, amfileri, dostlarımızı, fakülte kantinlerini,
hiç ilgimi çekmediği gibi bir şey de anlamadığım ve anlamak için de kendimi zorlamadığım, itiraf etmeliyim ki
seni memnun etmek için ilgilenir gözükt ...