Kara Ali, teklemiş üveyik gibi kanat çırpıyordu gönül dünyasında. Gavuruçtu yarından kendini boşluğa bırakmak geçiyordu içinden. Çaresizdi, yığıldı kaldı taşın üstüne. Bu kördüğümden çözgü çıkar da gönül tezgâhında nakış nakış sevda dokunur mu bilemiyordu şimdi. Bildiği, daha doğrusu bütün varlığıyla hissettiği bir şey vardı o da Selver! Dünya umurunda değildi. Nicedir Selver gayrısında her şey onun için yok hükmündeydi yahut birer çıkmaz sokaktı. Bildiği yollar Selver'e çıkıyor, kurduğu cümlele ...